811. Kwiatowy rok - wyzwanie sierpniowe

No i mamy sierpień.   

Lipiec mi uciekł, ale na szczęście mam jeszcze prawie miesiąc urlopu i zamierzam podgonić  plany hafciarskie.

 A skoro sierpień to pora na kolejne kwiatowe wyzwanie. Tym razem towarzyszyć nam będzie margaretka. 

Powszechnie znane wszystkim kwiaty margaretki występują także pod kilkoma innymi nazwami, takimi jak: margerytka, złocień wielki czy jastrun właściwy. Bez względu, która z wymienionych nazw zostanie użyta, zawsze temat będzie dotyczył tych samych urokliwych kwiatów, które należą do rodziny kwiatów astrowatych.

Rodzimy obszar występowania jastruna właściwego obejmuje duży obszar Europy środkowej, zachodniej i południowej oraz Turcję i część Kaukazu. Kwitnie nawet w Alpach jako roślina niskopienna. W Polsce występuje pospolicie na terenie całego kraju. Rośnie na glebach średnio lub mało żyznych, średnio wilgotnych i suchych, na łąkach kośnych, suchych murawach, pastwiskach, miejscach trawiastych, przydrożach, widnych zaroślach i skrajach lasów.

Kwiat bardzo charakterystyczny - zielone łodygi zdobią słoneczne kwiaty o białych płatkach, dzięki czemu rozpoznać margerytkę w ogrodzie czy doniczce jest niezwykle prosto. 

Jastrun zaliczany był do roślin leczniczych, ale nieodpowiednio używany może być trujący. Do sporządzania mikstur zbierano kwiatostany a niekiedy pędy. Zawiera olejek eteryczny z toksycznym tujonem i substancje gorzkie. Stosowany był przeciw pasożytom przewodu pokarmowego i dolegliwościom żołądkowym, w leczeniu duszności, jako lek moczopędny i rozkurczowy. Spożywano świeże liście, co powodowało zmniejszenie częstotliwości i nasilania bólów migrenowych, ale roślina wykazuje właściwości toksyczne i może szkodzić. Ponadto złocień posiada właściwości uspokajające, przeciwskurczowe, bakteriobójcze, grzybobójcze i przeciwrobacze.

W mowie kwiatów margaretki oznaczają z jednej strony niewinną miłość  a z drugiej można nimi powiedzieć „krzywdzisz mnie”.

Margaretka patronuje także Apostolatowi Margaretka, czyli ruchowi osób modlących się za kapłanów, który powstał 1 sierpnia 1981 roku w Kanadzie. Został założony przez prof. Louise Ward za aprobatą miejscowego biskupa. Inspiracją do jego utworzenia stało się życie i modlitwa niepełnosprawnej Margaret O’Donnell (1933-1978), która swe cierpienia ofiarowała Bogu w intencji kapłanów. Nazwa ruchu pochodzi od jej imienia, które jest zarazem nazwą kwiatu.

Ciekawe, ja sobie poradzą uczestniczki zabawy z tym wyzwaniem.

I banerek