Pora na kolejne wyzwanie w ramach babskiej zabawy. W listopadzie
będzie nam towarzyszyła:
Niezwykle trudno w kilkunastu zdaniach opisać historię
biżuterii, bo towarzyszy ona człowiekowi praktycznie od samego początku
istnienia.
Najstarsze znaleziska pochodzą sprzed 100 tysięcy lat. Nasi
przodkowie wykonywali je z tego, co akurat mieli pod ręką, czyli muszli, kłów i
kości zwierzęcych czy kawałków skóry.
Przełomem w rozwoju produkcji biżuterii był rok 2000 p.n.e.,
kiedy to Egipcjanie zaczęli wytwarzać bogato zdobione bransolety, grzebienie,
broszki, naszyjniki czy kolczyki. Przyczynili się w ten sposób do popularyzacji
biżuterii. W starożytnym Egipcie bardzo
popularne były amulety. Miały one chronić przed złem oraz niepowodzeniem.
Kobiety nosiły bransolety zarówno na nogach jak i na rękach. Na szyję zakładały
szerokie kolie z kolorowych paciorków.
W starożytnej Grecji srebrną biżuterię nosiły kapłanki w
świątyniach. Miała im ona pomagać w kontakcie z duchami oraz praprzodkami.
W ozdobach rzymskich po raz pierwszy pojawiły się diamenty i
kolorowe kamienie szlachetne. Zarówno
kobiety, jak i mężczyźni nosili pierścienie. W czasach republiki rzymskiej
większość obywateli mogła nosić jedynie pierścienie z żelaza. Prawo noszenia
złotego pierścienia – oznaki sprawowanego urzędu – mieli wyłącznie państwowi
dygnitarze i senatorzy.
Średniowiecze to epoka, w której duże znaczenie przypisuje
się symbolom religijnym. W tej epoce dużo częściej niż kobiety biżuterię nosili
mężczyźni. Była ona symbolem dostojeństwa i władzy. Najczęściej były to symbole
religijne – krzyże stały się najczęściej wykorzystywanym motywem. Złoto nasi
przodkowie uznali za najcenniejszy kruszec i jako taki przeznaczyli go dla
monarchów. Pojawienie się sukni z dekoltami przyczyniło się do popularyzacji
bogato zdobionych naszyjników i kolii.
W XVI i XVII wieku nastąpił rozwój złotnictwa. W tym okresie
wprowadzono wzorniki, tj. książki zawierające ilustracje z najmodniejszymi
wzorami biżuterii, dzięki którym w całej Europie wytwarzano biżuterię o
podobnej stylistyce. Pod koniec XVII wieku olbrzymią popularność i uznanie
zyskał diament.
Koniec XIX wieku to czas w historii biżuterii, kiedy to
jubilerzy zaczęli czerpać wzorce ze sztuki japońskiej, arabskiej i egipskiej.
Postęp technologiczny pozwolił na wykorzystywanie kamieni. W biżuterii zaczęły
pojawiać się cyrkonie oraz kamienie Swarovskiego. Często wykorzystywano również
akcenty zwierzęce i roślinne. Broszki tworzono w kształcie smoków, ważek,
ptaków i motyli. W naszyjnikach i bransoletach wykorzystywano motywy liści i
kielichy kwiatów. Dużą popularność zyskał również symbol węża.
Początek XX wieku to czas, w którym dominującym w biżuterii
materiałem stała się platyna. Wysoka temperatura topnienia pozwalała na dowolne
kształtowanie metalu. Z platyny wykonywano głównie pierścionki oraz obrączki
ślubne. Druga połowa XX wieku to bogato zdobione naszyjniki, łańcuchy i obroże.
Stawiano na wiszące kolczyki ozdobione perłami, a na jednym nadgarstku
zakładano kilka bransolet.
Już zacieram ręce, co ciekawego stworzą uczestniczki zabawy. Linkujemy pod tym postem do 2 grudnia do północy a 3 grudnia pojawi się nowe wyzwanie.
przez
Blokotka