1715. Między nami Kobietami wyzwanie 12

 Pora na ostatnie wyzwanie w babskiej zabawie. Tym razem powinno być prościej niż ostatnio. Naszym tematem będzie 

Przez zdecydowaną część historii ludzkości pływano i kąpano się nago. Także w średniowiecznej Europie mężczyźni na ogół zażywali kąpieli bez ubrania, choć wiadomo, że w połowie XV wieku w wodach uzdrowiskowych Baden i Bath używali rodzaju kalesonów, zaś kobiety – długich kitlów.

Od czasów średniowiecza, aż do początku XIX wieku moda plażowa kojarzyła się z długą, lnianą koszulą. Ubranie całkowicie uniemożliwiało pływanie oraz skutecznie chroniło przed słońcem i wścibskimi spojrzeniami. Jest to ściśle powiązane z postrzeganiem zasad moralnych, które ówcześnie obowiązywały. Z obawy przed rozmaitymi chorobami, kąpiele rekreacyjne nie były zbyt popularne. Na plaży, kobiece ciało osłaniały specjalne, sięgające kostek oraz zapinane pod szyją suknie. Dodatkowo często wszywano obciążniki, aby materiał nie unosił się nad wodą.

Potrzeba kostiumu kąpielowego jako specjalnego ubioru pojawiła się w połowie XIX wieku, w miarę popularyzacji wypoczynku nad morzem i stopniowej akceptacji wspólnego korzystania z plaży przez kobiety i mężczyzn. W latach 40. XIX wieku, by umożliwić kobietom większą aktywność niż tylko zanurzanie się w wodzie, do stroju kobiecego wprowadzono zyskujące wówczas popularność pantalony, a część wierzchnia została zebrana w pasie i skrócona. Taki też kształt zyskały kobiece stroje kąpielowe: składały się z odcinanej w pasie sukni z rękawami, ze spódnicą sięgającą łydek, a później kolan, pantalonów, początkowo długich do kostek, potem do kolan oraz pończoch. Stopy były chronione przez specjalne obuwie, często ze wstążką zawiązywaną wokół łydki.

Gdy z plaży zaczęły korzystać jednocześnie osoby obojga płci, konieczny stał się także odpowiedni strój przeznaczony dla mężczyzn, przedtem mogących swobodnie pływać nago. W połowie wieku XIX ukształtował się męski kostium kąpielowy, wykonany z dzianiny jednoczęściowy ubiór, stanowiący połączenie podkoszulka z krótkimi rękawami z sięgającymi kolan kalesonami. Taki kostium, z niewielkimi zmianami polegającymi na eliminacji rękawów i skróceniu nogawek, był używany aż do lat 30. XX wieku.

W samym końcu XIX wieku, gdy coraz więcej kobiet zaczęło uprawiać sport, w tym pływanie, pojawiły się też kostiumy z odpinaną spódniczką.

Wiek XX przyniósł rewolucyjne zmiany. W 1907 bardzo popularny stał się jednoczęściowy strój bez rękawów. Towarzyszył temu incydent, kiedy w 1909 roku australijska zawodowa pływaczka Annette Kellermann została aresztowana za jego noszenie na bostońskiej plaży Rever Beach. Od czasów kontrowersyjnego zatrzymania, kostiumy plażowe stawały się coraz lżejsze i coraz bardziej skąpe.

Okres I wojny światowej był przełomem w modzie kobiecej, zmiany nie ominęły także strojów kąpielowych. W latach 20. XX wieku kostiumy zaczęły odsłaniać ramiona i uda, a ich wygląd nie odbiegł specjalnie od stroju męskiego. W takim kostiumie kobieta mogła uprawiać sporty wodne równie swobodnie co mężczyzna, a pływanie stawało się coraz bardziej popularne, także dzięki wzrostowi liczby basenów i ogólnej promocji aktywnego trybu życia. W latach 30. zaczęły przypominać te współczesne – wykonane z elastycznego materiału, ściśle przylegały do ciała. Ważnym elementem był również gorset, który mimo upadku popularności na rynku bieliźniarskim, z powodzeniem był noszony na plaży. Gorset tuszował mankamenty sylwetki, spłaszczając brzuch i podkreślając kobiece piersi.

Modne stały się jednoczęściowe kostiumy kąpielowe z głębokimi dekoltami na plecach, inspirowane podobnymi wycięciami sukien wieczorowych. Ciągle popularne były jednoczęściowe modele z króciutką, szczątkową spódnicą (albo przednim panelem ją imitującym), ale pojawiły się też podobne stroje dwuczęściowe, z majtkami o wysokim stanie przykrytymi spódniczką i ze stanikiem lub topem.

Ogromnej rewolucji w kostiumach kąpielowych dokonał francuski projektant Louis Reard, który w 1946 roku wynalazł i zaprezentował dwuczęściowy, skąpy strój, określany mianem bikini. Sama nazwa pochodzi od atolu Bikini na Pacyfiku, gdzie prowadzone były testy bomb atomowych. Projekt dość szybko został okrzyknięty największym skandalem w historii ubioru – więcej odkrywał niż zasłaniał. Mimo kontrowersji, bikini szybko stało się popularne na europejskich plażach.

Kolejnym przełomem był rok 1964 i kostium monokini autorstwa Rudiego Gernreicha. Pierwotny model stroju odsłaniał kobiece piersi. Ważnym momentem są również lata 70. i początek produkcji kostiumów ze specjalnej tkaniny – Lycra, która dzięki elastyczności i szybkiemu wysychaniu, idealnie nadawała się na stroje kąpielowe. W latach 80. kobiety zaczęły nosić stringi na plaży. Od tamtej pory, moda na kostiumy kąpielowe wciąż ewoluuje, prezentując coraz śmielsze propozycje.

Linkujemy do 2 lipca do północy. Jednocześnie proszę, aby w ostatnim poście znalazł się kolaż wszystkich prac, tak bym mogła go wykorzystać do sprawozdania z całej zabawy, no i wylosować laureatkę nagrody. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter