1088. Dookoła świata - wyzwanie lipcowe

W lipcu zapraszam uczestniczki zabawy do Egiptu.

Egipt to państwo leżące na dwóch kontynentach - głównie w północno-wschodniej części Afryki z półwyspem Synaj w Azji. Graniczy z Izraelem i Stefą Gazy, Sudanem i Libią.

Egipt jest kolebką jednej z najstarszych cywilizacji świata. Zrodziła się ona w dolinie Nilu już w IV tysiącleciu p.n.e. Mieszkające tu ludy chamito-semickie utworzyły szereg księstw, które z czasem połączyły się w dwa państwa: Dolny i Górny Egipt. Około 3100 r. p.n.e. nastąpiło zjednoczenie obu państw za panowania Narmera. Jego następcą został Hor-Aha, utożsamiany z faraonem Menesem, założycielem pierwszej dynastii.

W okresie tym stworzono pierwsze pismo i kalendarz.

Od początku XVI w. Egipt stał się prowincją imperium osmańskiego, po czym w 1882 r. dostał się pod panowanie brytyjskie. Niepodległość uzyskał w 1922 r. Na czele państwa stanął król Faud I, a od 1936 r. jego syn Faruk I. W 1952 r. tajna organizacja Wolnych Oficerów zorganizowała przewrót, zmuszając króla do abdykacji.

Egipt stał się republiką a władzę objął Gamal Abd el Naser. W 1956 r. podjął on decyzję o nacjonalizacji Kanału Sueskiego, kontrolowanego do tych czas przez Francję i Wielką Brytanię. Doprowadziło to do wojny z Wielką Brytanią, Francją i Izraelem. Egipt utracił wówczas na rzecz Izraela półwysep Synaj i Strefę Gazy.

Ludność Egiptu jest niemal wyłącznie arabskojęzyczna. Około 90% populacji stanowią muzułmanie, głównie sunnici. Oprócz nich w Egipcie żyje ok. 8 mln (ok. 10%) chrześcijan, głównie Koptów, czyli wiernych wyznania dominującego w Egipcie przed podbojami arabskimi.

Egipt jest najludniejszym krajem arabskim i trzecim pod względem liczby mieszkańców państwem Afryki. Średnia gęstość zaludnienia jest niewielka, a rozmieszczenie ludności bardzo nierównomierne. Większość kraju jest niemal bezludna, a gęstość zaludnienia na terenach rolniczych (Dolina Nilu i Delta Nilu) należy do największych na świecie. Kair, stolica kraju i największe miasto Afryki, wraz z sąsiadującymi miejscowościami, liczy ponad 17 mln mieszkańców, co stanowi ponad 20% ludności państwa.

Turystyka jest jednym z głównych źródeł dochodu Egiptu. Obok Gizy i Kairu turyści chętnie odwiedzają Aleksandrię i Luksor, skąd między innymi można dotrzeć do Doliny Królów.

Egipt słynie przede wszystkim z piramid, czyli królewskich grobowców, które budowano w czasach Starego i Średniego Państwa. Najsłynniejsza jest Piramida Cheopsa - zaliczana do siedmiu cudów starożytnego świata.

Piramidy były grobowcami faraonów, którzy stali na czele starożytnego państwa. Przez zwykłych mieszkańców faraon uznawany był za boga. To jemu składano daniny i podarki.

Egipcjanie zabezpieczali ciała  przed rozkładem odpowiednimi zabiegami i substancjami - powstały w ten sposób słynne mumie egipskie.

Ze starożytnym Egiptem kojarzą się hieroglify - starożytne pismo. Tajemnicę pisma rozwiązał dopiero w 1822 roku francuski filolog Jean-Francois Champollion odczytując egipskie hieroglify na podstawie inskrypcji z Kamienia z Rosetty i analizy języka koptyjskiego. Niezwykle pomocne były materiały przywiezione przez przyjaciela Champollion-a architekta Jean Nicolas Kuyot-a z podróży po Egipcie jaką odbył w latach 1818-1819 oraz skopiowane inskrypcje z odnalezionego w 1815 roku obelisku z File.

W Egipcie przeważa klimat skrajnie suchy zwrotnikowy. Roczna suma opadów na ogół nie przekracza kilkudziesięciu milimetrów. Z tego względu większość ludności zamieszkuje tereny w delcie i dolinie Nilu. Nad rzeką istnieje oaza nadrzeczna, której długość wynosi niecałe 3 tys. kilometrów. Od tysiącleci w Egipcie tworzono system sztucznego nawadniania, znacznie zwiększając powierzchnię gruntów uprawnych. System nawadniający rozbudowano w 1970 roku, gdy w Asuanie zbudowano zaporę wodną (Wielka Tama), sztuczny zbiornik (Jezioro Nasera) i elektrownię wodną.

Kraj Słońca, za jaki uznawany jest Egipt, posiada wspaniałą kuchnię, która czerpie smaki i aromaty zarówno z kuchni arabskiej, jak i tureckiej, a ponadto inspiruje się potrawami krajów basenu Morza Śródziemnego. Kulturowe naleciałości kuchni egipskiej powodują, iż jest ona bardzo urozmaicona.

Na stołach Egipcjan mieszają się i łączą smaki kuchni azjatyckiej i północnoafrykańskiej. Tradycyjna egipska kuchnia w ogóle nie wykorzystuje wieprzowiny, z uwagi na względy religijne. Większość Egipcjan wyznaje bowiem islam, który uznaje wieprzowinę za mięso nieczyste. Dlatego też w Egipcie podaje się dania wyłącznie z drobiu bądź wołowiny, a przede wszystkim z baraniny.

Większość serwowanych w Egipcie potraw stanowi wyborową mieszankę różnych gatunków warzyw, różnych rodzajów mięs i oczywiście aromatycznych przypraw o różnej mocy i działaniu. Ważny składnik wielu egipskich dań stanowią także gęste sosy

W Egipcie zawsze, wszędzie i do każdego posiłku pija się herbatę, czyli shay. Jest ona uznawana za napój narodowy. Liście herbaty gotuje się w czajniczku i obficie słodzi. Taki napar podaje się sam lub z dodatkiem mleka. Na upał najlepsza jest zaś herbatka miętowa, podawana na zimno.

Innym napojem Egipcjan jest również kawa (qahwa), która tradycyjnie powinna być mocna i bardzo słodka, jest ona parzona z dużą ilością cukru i tygielku i rozlewana do niewielkich rozmiarów filiżanek.

Egipt świętuje wiele festiwali i karnawałów (świąt) o charakterze religijnym, znanych również jako mulid. Zazwyczaj są one związane z konkretnym koptyjskim lub sufi świętym, ale często są obchodzone przez Egipcjan, niezależnie od wyznania czy religii. Ramadan ma szczególny przebieg w Egipcie, jest obchodzony wśród dźwięków i świateł ( znanych jako latarnie fawanees ), w towarzystwie licznych pochodni. Wielu muzułmańskich turystów z regionu przybywa do Egiptu, by uczestniczyć w tym ramadanie.

Symbolem Egiptu jest flaga, która  składa się z trzech poziomych pasów w kolorach: czerwonym, białym oraz czarnym. W jej centralnej części umieszczono złotego orła Saladyna. Czerwona barwa na samej górze odnosi się do rewolucji w Egipcie, ma on sygnalizować iż wydarzenia te "tchnęły w kraj życie". Kolor biały zwiastuje promienną przyszłość kraju. Trzeci z pasów w kolorze czarnym ma przypominać ciemne dni w historii Egiptu przed rewolucją. W centralnej części mieści się złoty orzeł Saladyna (nazwany na cześć sułtana Saladyna) trzymający wstęgę z nazwą kraju (Arabska Republika Egiptu). Istnieje także nieoficjalna interpretacja kolorów tej  flagi - głównie wśród nacjonalistów. Czerwień ma symbolizować egipską pustynię, biel odwołuje się do koloru faraonów, zaś czerń do żyznych ziem Doliny Nilu.

Literatura starożytna egipska sięga Starego Państwa, czyli powstała w trzecim tysiącleciu p.n.e. Najstarsza istniejąca literatura egipska to Teksty Piramid. Później świecka literatura starożytnego Egiptu. W czasach współczesnych, poeci i pisarze egipscy byli pierwszymi, którzy eksperymentowali z nowoczesnymi stylami literatury w języku arabskim, a ich osiągnięcia były szeroko naśladowane.

Egipski pisarz Nadżib Mahfuz był pierwszym pisarzem w języku arabskim, który otrzymał nagrodę Nobla w dziedzinie literatury. Wiele egipskich książek, jest dostępnych na całym Bliskim Wschodzie. Inni wybitni pisarze egipscy to np. Nawal El Saadawi, Alifa Rifaat oraz poeci Bayram el-Tunsi, Ahmed Fouad Negm (Fagumi), Salah Jaheen i Abdel Rahman el-Abnudi.

Wśród znanych Egipcjan wymienić należy Omara Sharifa - jedynego egipskiego aktora, któremu udało się zrobić międzynarodową karierę, Boutrosa Boutrosa-Ghaliego - sekretarza generalnego ONZ.

Ciekawa jestem jakie prace przygotują tym razem uczestniczki zabawy.