1006. Dookoła świata - wyzwanie kwietniowe

No i pora na kolejny przystanek w naszej podróży dookoła świata. Tym razem zapraszam do Japonii. 

Japonia to wyspiarskie państwo położone na wąskim łańcuchu wysp na zachodnim Pacyfiku, u wschodnich wybrzeży Azji. Archipelag rozciąga się niemal południkowo, tworząc łagodny łuk wygięty w stronę kontynentu. Składa się z czterech głównych wysp Hokkaido, Honsiu, Sikoku i Kiusiu oraz 6848 mniejszych wysp. 

Z liczbą ludności 126,5 mln osób Japonia zajmuje 10. miejsce na świecie. Należy do grupy krajów wysoko rozwiniętych, jest ona jedną z czołowych potęg gospodarczych świata.

Początek japońskiego państwa wiąże się ze związkiem plemiennym, a następnie królestwem Yamato z centralnym ośrodkiem na wyspie Honsiu, którego początki sięgają VII w. p.n.e. Pierwszym legendarnym władcą był Jimmu.

Japończycy posługują się językiem japońskim, niepodobnym do żadnego z sąsiadujących. Istnieje wiele teorii dotyczących pochodzenia tego izolowanego języka, w tym m.in. pochodzenie: ałtajskie i polinezyjskie.

Pierwsi Europejczycy przybyli do Japonii w 1542 roku, a byli nimi kupcy portugalscy z Makau. Razem z nimi do Japonii dotarło chrześcijaństwo. Pierwszym misjonarzem chrześcijańskiej religii był hiszpański jezuita, Franciszek Ksawery. 

Od zarania swych dziejów Japonia jest monarchią, a dwór cesarza stanowi najstarszą, trwale ugruntowaną instytucję polityczną Japonii, będąc przy tym wciąż powszechnie szanowaną i popieraną. Władcy, wywodzący się z najdłużej w świecie panującej dynastii, niezwykle rzadko mogli sprawować suwerenne i bezpośrednie rządy. Insygniami władzy monarszej zasiadającego na Chryzantemowym Tronie cesarza są lustro, klejnot oraz miecz symbolizujące odpowiednio mądrość, uczynność i męstwo.

Dwie najważniejsze religie Japonii to sintoizm i buddyzm. Chrześcijaństwo pojawiło się w Japonii w XVI wieku za sprawą portugalskich misjonarzy, ale tylko niewielki procent ludności jest tego wyznania. W Japonii jest również sporo nowych sekt, w większości inspirowanych przez jedną lub więcej religii tradycyjnych. 

Japonia zwana także Krajem Kwitnącej Wiśni przeciętnemu Europejczykowi kojarzy się z Tokio, kimono, sushi, elektroniką, samochodami i trzęsieniami ziemi. Jednak Japonia to jedno z najbardziej specyficznych miejsc na ziemi, które różni się w wielu aspektach od reszty świata.

Przede wszystkim w Japonii panuje odmienny od zachodnioeuropejskiego hedonizm kult pracy.

Praca ma dla Japończyków ogromną wartość, a harmonijne relacje między pracodawcą a pracownikiem są równie ważne, co prywatne związki międzyludzkie w naszej kulturze. Sumienność, efektywność, uczciwość i pracowitość stanowią credo japońskiego społeczeństwa.

Z Japonią wielu z nasz kojarzą się samuraje. Byli wojownikami w okresie od XII wieku aż do początków współczesnej Japonii, tzn. połowy wieku XIX. Podobnie jak średniowieczni rycerze europejscy, honor cenili sobie ponad wszystko. Swój kodeks honorowy nazywali bushido, co oznacza "droga wojownika". Samuraje uważali, że są winni swym panom bezwzględne posłuszeństwo - stawiali je wyżej niż przyjaźń, a nawet więzy rodzinne.

Kultura Japonii fascynuje podróżników z całego świata. Zasadniczy wpływ wywarła na nią wielka cywilizacja chińska, jak również położona bliżej Korea. W Państwie Środka narodziły się charakterystyczne dla Japonii dziedziny sztuki, takie jak origami, suiseki, czy pielęgnowanie drzewek bonsai. To stamtąd też w XIII wieku dotarł do Kraju Kwitnącej Wiśni buddyzm zen, będący inspiracją dla rozwoju nowych nurtów i form w malarstwie, kaligrafii czy poezji.

Ogrody japońskie należą do najpiękniejszych na świecie. Tworzą niepowtarzalne kompozycje, możliwie wiernie odtwarzające przyrodę. Ich głównym zadaniem jest tworzenie mini pejzaży umożliwiających odwiedzającym przeniesienie się w naturalne środowisko oraz jak najlepsze podkreślenie urody miejsca, w którym się znajdują. Do jednego z najsłynniejszych i najpiękniejszych ogrodów w Japonii należy ogród Kenrokuen. Jest to ogród spacerowy. Znajduje się w centrum Kanazawa – urokliwego miasteczka nad Morzem Japońskim w prefekturze Ishikawa – mieście narodzin tradycyjnego teatru Nō.

Tradycyjny japoński strój wyróżnia Japonię od wszystkich innych krajów na całym świecie. Japońskie kimono słowo oznacza "coś do noszenia na sobie" . Są to tradycyjne szaty Japonii. Pierwotnie kimono jako słowo zostało użyte w odniesieniu do wszystkich rodzajów odzieży, ale w końcu stało się odnosić do pełnej długości szaty znanej również jako nag-gi, czyli "długie ubranie".

Dziś jest używane tylko na specjalne okazje przez kobiety, mężczyzn i dzieci. Kimono w tym znaczeniu oraz wszystkie inne przedmioty tradycyjnego japońskiego ubioru jest znane jako wafuku co oznacza "japońskie ubrania" w przeciwieństwie do yofuku – ubiór w stylu zachodnim.

Z Japonią kojarzą się również gejsze. Są to kobiety osoba o umiejętnościach artystycznych, bawiące gości rozmową, tańcem, śpiewem i grą na instrumentach.  Potrafią prowadzić ceremonię parzenia i picia herbaty. Jest ubrana w tradycyjny strój. Tradycja gejszy wywodzi się z XVIII w. Początkowo gejszami zostawali mężczyźni, obecnie mogą nimi być wyłącznie kobiety w wieku 17-20 lat. Zanim dziewczyna zostanie gejszą musi przejść sześcioletni okres bycia tzw. maiko. Uczy się wówczas zasad poruszania się, manier, prowadzenia rozmów, zasad etykiety oraz metod obsługiwania klientów. W środowisku gejsz przestrzegana jest hierarchia zgodna ze stażem i umiejętnościami. Gejsze powszechnie uważa się za strażniczki tradycji, która przejawia się w strojach, obowiązującej etykiecie oraz sposobie wyrażania się

Od czasów najdawniejszych w Japonii znana jest sztuka składania papieru czyli origami. Nieomal każdy Japończyk potrafi z kawałka papieru wyczarować fantastyczny świat zwierząt i innych postaci czy przedmiotów; pod zręcznymi palcami ożywają, przybierając realne kształty. 

Ikebana, czyli japońska sztuka układania kwiatów, dąży do stworzenia harmonii linearnej kompozycji, rytmu i koloru. Sztuka ta to nie tylko kompozycja z kwiatów, ale i z wazonów, łodyg, liści i gałązek. Struktura japońskiej kompozycji z kwiatów opiera się na trzech głównych liniach symbolizujących niebo, ziemię i człowieka. Ikebana wzięła swój początek z rytualnego składania kwiatów w świątyniach buddyjskich w VI wieku. W tych raczej prostych kompozycjach, zarówno kwiaty, jak i gałązki skierowane były ku niebu na znak wiary. Bardziej wyrafinowany styl układania kwiatów, zwany rikka rozwinął się w XVI wieku. Styl rikka, mający odzwierciedlać wspaniałość przyrody, opiera się na założeniu, że kwiaty powinny obrazować Górę Sumeru, mityczną górę w kosmologii buddyjskiej symbolizującą wszechświat. Jest on pełen symboli. Gałązki sosny, na przykład, symbolizują skały i kamienie, a białe chryzantemy oznaczają rzekę lub mały strumień. 

W tradycyjnej kuchni japońskiej wkłada się dużo pracy w przygotowanie potraw, wykonanych często z surowych składników. Codzienny posiłek składa się na przykład z ryżu, warzyw, zupy z pasty sojowej (miso), marynat i ryby lub mięsa. Najpopularniejszą przyprawą jest sos sojowy (shoyu). Znaną japońską potrawą są cienkie paski surowej ryby (sashimi) z zielonym chrzanem. Chociaż dania są z pozoru proste, trzeba uczyć się wiele lat, żeby stać się naprawdę dobrym kucharzem. W Japonii popularny jest także makaron (soba, udon), który czasem je się zamiast ryżu. U Japończycy zwykle jedzą pałeczkami. Tradycyjnym trunkiem jest sake - mocne wino ryżowe, które może być podawane zarówno na zimno jak i jako grzaniec. Natomiast najbardziej popularnym alkoholem wśród Japończyków jest piwo, dostępne nawet w automatach. Tradycją jest picie zielonej herbaty - bardzo ożywczej i zdrowej, zawierającej witaminę C oraz kofeinę. Picie herbaty nadal jest celebrowane zarówno w restauracjach jak i w większości domów.

W japońskim kalendarzu figuruje niezwykle dużo różnego rodzaju świąt. Najdłuższy jest Złoty Tydzień trwający od 27 kwietna do 6 maja. Od lutego do kwietnia trwa Hanani (Okres Kwitnących Kwiatów), niezwykle romantyczne jest obchodzone 7 lipca Święto Gwiazd (Tanaba Matsuri). W O-bon - święto zmarłych - na rzekach, jeziorach i morzu unoszą się niezliczone lampiony, symbolizujące dusze zmarłych. Z tradycji IX w wywodzi się obchodzone 17 czerwca Kioto Gion Maturami, parada ozdobionych wozów, którą dawniej próbowano przebłagać bogów aby odegnali zarazę od miasta. 

 Już jestem ciekawa skojarzeń uczestniczek.