1644. Między nami Kobietami - wyzwanie 7

Pora na styczniowe wyzwanie. W tym miesiącu idziemy na poszukiwanie wzorów z:

 

Mówi się, że przeciętna kobieta spędza przed lustrem trzy lata ze swojego życia. 

Lustro należy do jednych z najstarszych wynalazków ludzkiej cywilizacji. Jako zwierciadła interpretuje się już szlifowane kamienie pochodzące z epoki paleolitu. Znalezione pierwsze prowizoryczne lusterka powstałe dzięki polerowaniu kamieni mają co najmniej 6 tysięcy lat. Już w I w. n.e. Rzymianie odkryli technologię wytwarzania luster szklanych. Została ona zapomniana na kilkaset lat i zapewne dopiero w XIII wieku ponownie trafiła do Europy.

W X-XI w. wyrabianiem szklanych luster zajęli się zamieszkujący Hiszpanię muzułmanie. Ale i oni nie przekonali średniowiecznej Europy do tego pomysłu – wciąż bardziej popularne były lustra wykonane z polerowanego brązu lub miedzi.

Pierwsze szklane lustra pojawiły się w Europie w XIII wieku. Produkowane na południu Niemiec szklane lustra wysyłane były do Europy, głównie do Włoch. Potem pałeczkę przejęli właśnie Włosi. Prym zaczęli wieść Wenecjanie, którzy dzięki dodaniu stopów rtęci stworzyli przejrzyste szkło. Tajemnicy wytwarzania takich luster pilnie strzegli a za zdradę tajemnicy produkcji groziła kara śmierci. Wszystkie fabryki szkła lustrzanego znajdowały się na położonej niedaleko Wenecji wyspie Murano, na którą nie wpuszczano nikogo z cudzoziemców. W kilku warsztatach wytwarzało tam szkło w różnych postaciach około 3 tysiące pracowników, dobrze opłacanych i mających szczególne warunki życia. Nie mogli jednak opuszczać terenu Państwa Weneckiego.

Za duże lustra podziękować możemy Ludwikowi XIV. To on w XVII w. ściągnął do Paryża ekspertów z Wenecji, którzy razem z miejscowymi zaczęli wytwarzać większe szklane zwierciadła. Powstały francuskie huty szkła, a jednocześnie weneckie lustra były coraz gorszej jakości. Europejscy klienci wybierali więc angielskie i francuskie wyroby. Wenecja przestała być liderem w tym wyścigu. A w XIX w. lustra produkowano już metodami przemysłowymi, na dużą skalę.

W 1855 roku znany chemik niemiecki Justus Liebig odkrył, że z amoniakalnych roztworów soli srebra poprzez redukcję cukrem można osadzić na szkle lśniące, zwierciadlane warstewki srebra. Podobno przypadkowo posrebrzył wnętrze probówki. Od tego odkrycia cały świat przeszedł na produkcję luster srebrnych. Są o wiele tańsze i łatwiejsze w produkcji, ale też i znacznie mniej trwałe.

Nastanie modernizmu, dążenie do minimalizacji dekoracji i koncentracja na podkreśleniu funkcji sprawiły, że lustra zaczęły odgrywać inną rolę. Stały się niezbędne w łazience, hallu wejściowym, w pobliżu szafy i garderoby. Służyły do stworzenia iluzji przestrzeni lub podkreślenia elementów konstrukcyjnych wnętrza. Z upływem lat stały się naturalnym wyposażeniem domu, popularnym przedmiotem użytkowym pozbawionym niemal zupełnie funkcji dekoracyjnych.

Jestem ciekawa, jakie prace stworzą uczestniczki zabawy. 

Linkujemy do 2 lutego do północy. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter