1181. Dookoła świata - wyzwanie listopadowe

Pora na przedostatni przystanek naszej podróżniczej przygody. Tym razem zapraszam do:

Na Zjednoczone Królestwo mówi się potocznie Anglia lub Wielka Brytania. Jednakże, Anglia to tylko nazwa jednej z części składających się na całe państwo a Wielka Brytania to wyspa, na której znajdują się: Anglia, Szkocja i Walia. 

Pełna nazwa Państwa to Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

Zjednoczone Królestwo, położone w całości na Wyspach Brytyjskich, jest jednym z najstarszych w Europie i szczyci się ogromnym dorobkiem kulturalnym i przebogatą historią. Kraj ten jest unikalny pod względem kulturowym - to trzy narody, niemal trzy odrębne kulturowo nacje zjednoczone pod jedną flagą. Oto bitni i niezależni Szkoci, którzy nigdy nie ugięli karku przed Anglią, nawet, gdy kładli go pod katowski topór. Krewcy Irlandczycy, którzy do dziś nie pogodzili się z angielską dominacją i wciąż , jak przed stuleciami, przelewają krew w imię suwerenności i wolności. Pracowici i skromni Walijczycy, którzy ze swej pięknej krainy uczynili zagłębie przemysłowe i zapewnili wyspiarskiemu Królestwu dostatek i niezależność od towarów i produktów Kontynentu. Oto dumni, stateczni i uprzejmi Anglicy, którzy wciąż uważają swoją ojczyznę za centrum świata, słynący ze swojej stoickiej postawy i cierpliwości.

W starożytności obszar dzisiejszej Wielkiej Brytanii był zasiedlany przez plemiona celtyckie. Prawdopodobnie przybyli oni z centralnej lub wschodniej Europy. W 55 roku p.n.e. inwazji na Brytanię dokonał Juliusz Cezar. Widocznymi śladami pobytu Rzymian w Brytanii są zbudowane przez nich drogi. Używano ich jeszcze długo po odejściu Rzymian. W tym okresie powstało także wiele miast.

W VI w. Anglia została podbita przez plemiona anglosaskie. W tych czasach rozpoczęły się najazdy Normanów na Wyspy Brytyjskie, którzy początkowo jedynie pustoszyli południowe wybrzeża wyspy. Równocześnie od zachodu i północy atakowali wikingowie, którym udało się podbić znaczną część kraju.

W 1534 król Henryk VIII uniezależnił Kościół Angielski od Stolicy Apostolskiej, ogłaszając się jego głową, a przez to tworząc nowe wyznanie religii chrześcijańskiej – anglikanizm. Pokonanie w 1588 hiszpańskiej Wielkiej Armady wzmocniło pozycję polityczną Anglii i stworzyło podstawy jej morskiej potęgi. Po wygaśnięciu Tudorów w 1603 władze przejęli szkoccy Stuartowie, łącząc oba państwa unią personalną.

Wielka Brytania jest monarchią parlamentarną. Obecnym monarchą brytyjskim jest królowa Elżbieta II, która zasiadła na tronie w 1952 i została koronowana w 1953. Obecnie pełni głównie funkcje reprezentatywne. Dawniej głos brytyjskiego króla/królowej decydował praktycznie o wszystkim. Na ten moment Królowa Elżbieta II bierze udział w wydarzeniach państwowych, przyjmuje gości i ... uśmiecha się. Ma jednak prawo mianowania oraz odwoływania ministrów, przyznawania i odbierania paszportów, a także wypowiedzenia wojny. Elżbietę II można uznać za jedną z najbogatszych kobiet świata - mimo iż realnie nie posiada władzy, to jest przedstawicielką 1/6 powierzchni świata. Pod jej opieką znajduje się ponad 30 terytoriów, w skład których wchodzą Jamajka, Kanada, czy Australia.

Jednym z najbardziej reprezentacyjnych miejsc dla tego kraju jest oficjalna rezydencja królowej, czyli Pałac Buckingham, który został zbudowany na początku XVIII wieku.  

Oprócz tego oczywiście Opactwo westminsterskie – miejsce koronacji królów angielskich i brytyjskich.

Będąc w Wielkiej Brytanii nie można zapomnieć o Tower Bridge - londyńskim moście zwodzonym zbudowanym w stylu wiktoriańskim. Most był wznoszony przez niespełna 20 lat. Każdego roku most otwierany jest około 1000 razy, by umożliwić przepłynięcie statkom mającym nie więcej niż 40,5 metra wysokości. Długo można by jeszcze wymieniać obiekty, które warto zobaczyć - Big Ben, York Minster, Clifton Suspension Bridge, zamek w Edynburgu itp.

Intrygującym miejscem jest Stonehenge - jedna z największych budowli megalitycznych wzniesiona ok. 1800-1400 p.n.e., ok. 13 km na północ od Salisbury, w południowej Anglii. Centrum megalitu stanowi kamienny ołtarz ustawiony wewnątrz podkowiastej konstrukcji 5 trylitów, złożonej z bloków o długości 9 m i wadze ok. 50 t oraz 19 mniejszych głazów. Otacza ją krąg 50 kamieni, obwiedziony zewnętrznym kręgiem skonstruowanym z 30 potężnych głazów o wysokości ok. 4 m, nakrytych poprzecznymi blokami. Całość otacza rów i wał ziemny o średnicy ok. 115 m, z którym łączy się aleja usytuowana na osi wschodu słońca w okresie letniego zrównania dnia z nocą. Można przypuszczać, że Stonehenge został wzniesiony jako miejsce kultu Nieba (Słońca i Księżyca).

W Wielkiej Brytanii znajduje się duża liczba uniwersytetów, m.in.: University of Oxford, University of Cambridge, University College London, Imperial College, King’s College. Wielka Brytania wydała wielu naukowców takich jak Isaac Newton, James Watt, Charles Darwin, Alexander Fleming i Graham Bell. Pod względem liczby otrzymanych nagród Nobla, Brytyjczycy są na drugim miejscu po obywatelach Stanów Zjednoczonych.

Wielka Brytania to bardzo nowoczesny kraj, ale zarazem kochający i bardzo przywiązany do tradycji. Najlepszym dowodem na to jest bardzo duże przywiązanie Brytyjczyków do rodziny królewskiej, która po mimo wielu skandalów nadal jest tu wielce szanowana. Brytyjczycy to także miłośnicy sportów. Najbardziej popularnym sportem niewątpliwie jest tutaj piłka nożna, której Anglia jest ojczyzną, ale również rugby i wywodzący się z Wysp (bardzo popularny w Stanach Zjednoczonych) golf.

Kultura Wielkiej Brytanii ukształtowana została przez wiele czynników, takich jak wyspiarski status państwa, jego historia jako zachodniej demokracji liberalnej i mocarstwa, jak również unię czterech krajów, z których każde pielęgnuje własne tradycje, obyczaje i symbole. Za sprawą imperium brytyjskiego, brytyjskie wpływy można zauważyć w języku, kulturze oraz porządku prawnym wielu z jego byłych kolonii, włączając w to Australię, Indie, Irlandię, Kanadę, Nową Zelandię, Republikę Południowej Afryki i Stany Zjednoczone.

Termin „Literatura brytyjska” odnosi się do literatury związanej ze Zjednoczonym Królestwem, Wyspą Man oraz Wyspami Normandzkimi. Większość brytyjskiej literatury napisana jest w języku angielskim. Do najbardziej znanych brytyjskich twórców zaliczyć należy Williama Shakespeare’a, który jest przez wielu literaturoznawców uważany za najwybitniejszego pisarza dramaturga wszechczasów. Obok niego należy wymienić autorkę kryminałów Agathę Christie, Charlesa Dickensa, Jane Austen, J.R.R. Tolkiena, J.K.Rowling.

Nie sposób zapomnieć o wybitnych muzykach o The Beatles, The Rolling Stones, David Bowie, Queen, Phil Collins, The Spice Girls.

Brytyjczycy tak naprawdę przywiązują niewielką wagę do tego, co jedzą… Dzień mogą zaczynać od batonów i ciastek, potrawą serwowaną na obiad może być beefburger (hamburger z wołowiny), natomiast końcówka dnia również może być "usłana" słodyczami. To może dlatego Brytyjczycy należą do najbardziej otyłych społeczności świata. Tradycyjne brytyjskie śniadanie to pomidory, jajka, bekon, kiełbasa, prażony chleb.

Nie można tutaj zapomnieć o Tea Time – rytuale picia herbaty, który odbywa się oczywiście o 17.00. Przeciętny Brytyjczyk wypija osiem filiżanek herbaty dziennie.

Zwyczaj picia popołudniowej herbaty (afternoon tea) sprowadziła do Anglii Anna, 17. księżna Bedfordu, w roku 1840. Księżna robiła się głodna około godziny 4. Wieczorny posiłek był podawany późno bo o 8 wieczorem. Przerwa pomiędzy lunchem a obiadem była więc długa. Księżna prosiła wtedy aby przyniesiono do jej pokoju herbatę i ciasto. Wkrótce stało się to jej zwyczajem i zaczęła zapraszać przyjaciół na afternoon tea. Ta przerwa na herbatę stała się modnym, towarzyskim spotkaniem. W czasie lat 80. XVIII w. kobiety z wyższych sfer ubierały się długie, eleganckie suknie, zakładały rękawiczki i kapelusze na afternoon tea, która była zazwyczaj serwowana w salonie między godziną 4 a 5 popołudniu.

Teraz w przeciętnym, angielskim domu four o'clock tea to tylko ciasteczka lub małe ciasto z kubkiem herbaty (z torebki oczywiście).

Każdy kraj w Brytanii ma swojego własnego patrona i symbol kwiatu.

Anglii patronuje św. Jerzy a narodowym kwiatem jest róża. Kwiat ten stał się symbolem Anglii od czasu Wojen Róż - cywilnych wojen (1455-1485) pomiędzy królestwem w Lancester (którego godłem była czerwona róża) i królestwem w York (którego godłem była biała róża).

Patronem Szkocji jest św. Andrzej a kwiatem oset, purpurowy kwiat o kolczastych liściach, który został użyty jako symbol obrony. Szkockie niebieskie dzwoneczki są także ukazywane jako kwiat Szkocji. flower of Scotland.

Walii patronuje św. Dawid a narodowym kwiatem Walii jest żonkil, który jest tradycyjnie noszony w dniu Św. Dawida. Warzywo nazywane porem jest również uważane za tradycyjny symbol Walii.

Św. Patryk zaś jest patronem Północnej Irlandii, której symbolem jest koniczyna. Irlandzkie opowieści mówią w jaki sposób Św. Patryk używał koniczyny w swych kazaniach.

Mogłabym jeszcze pisać i pisać o tym bardzo interesującym kraju, ale najważniejsze są skojarzenia uczestniczek. Już zacieram ręce, bo wiem, że powstaną fantastyczne prace.