Pora pokazać kolejną osłonę mojego kolosa.
W lutym w Heroes and Heroines przybyło o połowę mniej niż w styczniu, bo tylko 5 tysięcy krzyżyków.
Mam w tej chwili równo 15 tysięcy wyhaftowanych, co daje niecałe 3,5 procenta z całości.
Po ciuchu marzę o 10 tysiącach miesięcznie, ale to raczej niewykonalne przy ilości prac, które wyszywam jednocześnie.
Udało mi się wziąć w tym miesiącu do ręki jesienny sampler z salu u Rudej Mamy.
Co prawda powstał tylko jeden mały element, ale najważniejsze, że coś do przodu.
Już jakiś czas temu wyhaftowałam tego zajączka z kwiatkiem, ale nie po drodze było mi z pokazaniem go na blogu.
To kolejny test dla Igiełki.
Wzór łatwo się haftuje a kontury nie są skomplikowane i nie wymagają specjalnego traktowania i doboru materiału, jak było przy baranku.
Wzór wykorzystałam do zrobienia kartki, ale z powodzeniem (stosując rzadszą kanwę) można z niego zrobić obrazek.
Niebawem ten wzór zagości w sklepie Moniki, do którego serdecznie zapraszam.
Miesiąc powoli zbliża się do końca więc pora pokazać moją interpretację lutowego tematu, czyli szminkę.
Ponownie wyszperałam wzór francuski - jest to fragment większej całości.
I tradycyjnie wykonałam kartkę.
Z kronikarskiego obowiązku pora na meldunek w kwestii róży pokoju.
Podłubałam w niej w weekend i przybyło prawie 2800 krzyżyków, co daje w sumie ponad 12 tysięcy z 163 800, czyli mam trochę ponad 7 procent całości.
Zdjęcie beznadziejne, bo pstryknięte na szybko przed wyjazdem od rodziców. I ta strasznie wymiętolona kanwa, ale nie mogę jej wyprasować, bo w życiu bym nie usunęła kratek w gotowym hafcie.
Na razie niewiele widać, bo bo ten obraz ma bardzo dużo tła, ale zaczął się wyłaniać drugi płatek róży.
Tak prezentuje się w tej chwili
A tak ma wyglądać całość
To już przedostatnia odsłona (przynajmniej tak wychodzi z numeracji) zabawy wielkanocnej.
Kolejny raz kartka, ale tym razem trochę inaczej oprawiona, bo znalazłam w moim arsenale skrapek tekturki z wielkanocnymi jajkami i postanowiłam je wykorzystać.
Tym sposobem powstała całkiem zgrabna kartka.
W lutym w zabawie u Xgalaktyki ponownie sięgnęłam po francuski wzór i powstała kartka.
Tym razem do jej zrobienia wykorzystałam zielony papier z tej samej kolekcji,
co już wielokrotnie pokazywany czerwony - bardzo je lubię i ostatnio dokupiłam kolejny pakiet - na kartki jak znalazł...
Udało mi się w końcu skończyć kolejną muffinkę z ubiegłorocznego słodkiego salu na Boże Narodzenie.
Zostały jeszcze trzy...
Przez chwilę zastanawiałam się, czy ich nie odłożyć, ale stwierdziłam, że lepiej od razu, bo jak odłożę to pewnie do grudnia bym ich nie dotknęła...
Trochę mnie nie było na blogu, ale to nie oznacza, że nic nie robię - powoli dłubię hafciki na kartki w zabawach a pokazać będę mogła, jak je wykończę.
I pewnie ta cisza trwałaby jeszcze troszkę, gdyby nie przypomniało mi się o metryczce dla Piotrusia - synka mojej koleżanki, która powstała już jakiś czas temu, ale czekała na wręczenie - niestety nie dane mi było jeszcze osobiście zobaczyć kawalera, ale metryczka już trafiła do niego i jego rodziców, więc mogę ją pokazać.
Wzór Jackie Beau, wykonany w szarościach, bo jakoś mi bardziej pasowało do wystroju adresata.
EviPassjonatka ogłosiła candy, w którym można wygrać cudne papiery.
Jako maniaczka robienia kartek nie mogłam przejść obok nich obojętnie i ustawiłam się w kolejce.
Już kilka dni lutego za nami a ja wciąż nie pokazałam haftu na Nowy Rok. Teraz szybko nadrabiam.
Tak, jak pisałam w poście z zapowiedzią zastanawiałam się nad zmianą kanwy na len i ostatecznie to wybrałam. Postaram się okiełznać to ustrojstwo :)
Na razie niewiele widać, ale ten haft wcale nie jest duży, więc będę go sobie dozowała małymi kroczkami.
Pora na kolejne babskie wyzwanie. Tym razem naszym tematem
będzie:
Kobiety od zawsze pragnęły tuszować niedoskonałości w
wyglądzie a malowanie ust im w tym bardzo pomagało. Z całą pewnością kobiety
malują usta co najmniej od 5 tysięcy lat. Dowodem na to jest pochodzące z tego
okresu znalezisko odkryte na terenie ówczesnej Mezopotamii. Tamtejsze kobiety
malowały usta pastą, której głównym składnikiem były rozdrobnione kamienie
półszlachetne.
W starożytnym Egipcie malowanie ust było zastrzeżone dla
wysoko urodzonych. Kobiety wykorzystywały do tego pastę pastą zrobioną z
mieszaniny ochry i tłuszczów roślinnych, którą nanosiły na usta wyciskając z
wypełnionej nią łodygi roślinnej.
Niektóre wybierały inny kolor - fiolet - przygotowując go z jodu i
bromu, który jednak okazał się trujący (stąd pozostało do dziś określenie
"pocałunek śmierci").
W antycznej Grecji z kolei nakazano malować usta heterom -
ekskluzywnym, wykształconym "paniom do towarzystwa", oraz podrzędnym
prostytutkom, by nie myliły się z "porządnymi" kobietami. W antycznym
Rzymie, przeciwnie: tylko dobrze urodzone panie malowały usta, by odróżnić się
od pospólstwa.
W średniowieczu zakazano malowania ust. W Anglii uważano, że
kobieta, która się maluje jest wcieleniem diabła. Część społeczeństwa
angielskiego wierzyła jednak, że szminka działała magicznie i może uchronić od
śmierci. Dopiero królowa Elżbieta I zbuntowała się i zaczęła używać czerwonego
barwnika, który samodzielnie sporządzała łącząc koszelin, gumę arabską, białka
jajka i mleko figowe. Z czasem jednak parlament brytyjski stworzył pierwszą
formalną regulację, która uznawała makijaż za oszustwo wobec mężczyzn i było karane jak za czary.
Szminka była zakazana w Anglii jeszcze w XIX wieku. Nie
można jej było kupić, dlatego bogatsze kobiety kupowały je w Paryżu i
nielegalnie przywoziły. W drugiej połowie podejście zaczęło się nieco zmieniać.
Mężczyźni zachęcali kobiety do malowania, aby odciągnąć ich uwagę od
angażowania się w aktywność zawodową czy zajęcia typowo męskie (np. sport).
Francuzki z kolei bez żadnego skrepowania mogły malować
usta. W epoce nowożytnej wiele w tym zakresie się nie zmieniło.
Pierwsza nowoczesna szminka pojawiła się na rynku w 1884
roku w Paryżu. Była to mieszanina oleju rycynowego, wosku pszczelego i łoju
jelenia, zawinięta w jedwabne opakowanie. Właściwie szminka miała wówczas
postać płynu, i stosowano ją przy użyciu pędzelka.
Za wynalazcę współczesnej szminki uważany jest Amerykanin
Maurice Levy, który skonstruował ją dla francuskiej firmy kosmetycznej
Guerlain. Zaprezentowany przez niego w 1915 roku utwardzony sztyft, miał 5
centymetrów wysokości i wysuwano go za pomocą dźwigienki zamontowanej w
obudowie.
Okazuje się jednak, że jako pierwszy szminki w wysuwanych
oprawkach zaczął produkować już w 1909 roku w swojej fabryce urodzony w
Gliwicach Oscar Troplowitz (wynalazca kremu Nivea).
Szminka wiele zawdzięcza sufrażystkom, które nosiły ją na
znak emancypacji‚ bo wcześniej mocno umalowane, czerwone usta wskazywały na
prostytutkę.
W latach 40. XX wieku szminka staje się symbolem odwagi i
pewności siebie w obliczu zagrożenia. W latach 50-tych nastąpił prawdziwy
przewrót technologiczny w dziedzinie makijażu. Stało się to za sprawą chemiczki
Hazel Bishop, która pracując po nocach w swojej kuchni wynalazła nierozmazującą
się szminkę. Reklamowano ją później wizerunkiem całującej się pary i hasłem:
"Pozostaje na tobie, nie na nim".
Za jeden z przełomowych momentów w historii szminki uważa
się pierwszą kampanię marketingową firmy Revlon, która w 1952 roku wprowadziła
hasło „Ogień i lód”. Dzięki niemu kosmetyk upiększający usta stał się jednym z
najlepiej sprzedających się produktów na świecie. Reklamowane odcienie
czerwieni, różu i koralu zdominowały rynek aż do końca lat 70.
Dzisiejsza szminka oprócz podstawowych składników może
również zawierać witaminy, substancje odżywcze, nabłyszczające, nawilżające,
zapachowe, oraz filtry chroniące przed promieniowaniem ultrafioletowym. Jej
kolor zależy od stopnia nasycenia zawartego w niej pigmentu.
Patent szminki wykorzystał w 1969 roku niemiecki gigant
chemiczny Henkel‚ produkując klej Pritt w ruchomym sztyfcie.
Okazało się, że wyzwanie z lusterkiem nie było proste, ale uczestniczki poradziły sobie doskonale.
Oto ich prace w kolejności linkowania
No i moja kartka
Wieczorem zapraszam na kolejne wyzwanie.
Kolejnym tematem w zabawie u Hanulka była kartka z matrioszką.
Wzorów setki i nie mogłam się zdecydować, co wybrać.
Ostatecznie zwyciężyła moja miłość do wzorów francuskich - jest to fragment większego wzoru. Nie pytajcie jednak, jakiego bo za nic nie mogę sobie przypomnieć.
Konia z rzędem dla tego, kto mi powie, gdzie jest styczeń... Był i już go nie ma... Skoro jednak dziś pierwszy dzień lutego to pora na raport w mojej walce z UFOK-ami.
W kwestii UFOK-ow bardzo słaby był ten miesiąc. Niby coś dłubałam, ale to nie to, czego bym oczekiwała... Po cichu marzę o choć jednym wysadzonym w kosmos, ale okazuje się, że do tego daleko.
Po pierwsze Miedziane nożyczki - tutaj w styczniu postawiłam prawie 2 tysiące krzyżyków.
Podłubałam też troszkę w Afremovie - tutaj przybyło niecałe 1000 krzyżyków
Zaczęłam kolejną babeczkę z zaległego salu, ale coś mnie od niej odciągnęło i nie dokończona czeka
Ukończyłam kolejny element w jesiennym salu
I podłubałam w róży
Sami widzicie - nic wielkiego, aczkolwiek jak spojrzałam na mój prywatny hafciarski dziennik robótkowy to styczeń był calkiem udany - w sumie postawiłam 22 884, 5 krzyżyka.
przez
Blokotka